Upiór w sanatorium — kabaret, który leczy śmiechem i rozrusza publiczność

2 min czytania
Upiór w sanatorium — kabaret, który leczy śmiechem i rozrusza publiczność

Na poznańskich deskach narodził się spektakl, który zamienia scenę w improwizowane sanatorium rozbawienia. „Upiór w sanatorium, czyli Nic na serio” to lekka, kabaretowa terapia dla widza spragnionego kontaktu ze sztuką i dawki dobrego humoru.

  • Upiór w sanatorium pokazuje, że śmiech bywa najlepszą terapią
  • Aktorki bawią się formą i publicznością, a „próby stolikowe” kreują nowe pomysły

Upiór w sanatorium pokazuje, że śmiech bywa najlepszą terapią

Spektakl posługuje się groteską, pastiszem i inteligentną ironią, aby wprowadzić publiczność w atmosferę zabawy i teatralnej beztroski. Autorki celowo zacierają granice między tym, co „za sceną”, a tym, co na deskach — widz może spodziewać się nie tylko gotowej opowieści, lecz także zajawki procesu tworzenia i aktorskiego rzemiosła. W efekcie każdy spektakl staje się małą sesją „geloterapii” — terapii śmiechem, która ma rozruszać zarówno ducha, jak i ciało 🙂.

Powstanie tej formy wiąże się z momentem społecznego otwarcia po pandemicznej przerwie — spektakl powstał w maju 2021 i od tej pory jest odpowiedzią na tęsknotę za obecnością, bliskością i lekkością. Czas trwania przedstawienia to 80 minut, co daje widzom intensywną, ale niezbyt długą dawkę rozrywki.

Aktorki bawią się formą i publicznością, a „próby stolikowe” kreują nowe pomysły

Autorkami i odtwórczyniami są poznańskie aktorki Anna Biniak i Izabella Tarasiuk–Andrzejewska, które wcześniej współpracowały na deskach Mojego Teatru w spektaklu „Nago w kisielu” Marka Zgaińskiego. Ich długoletnia przyjaźń i scena‑chemia przekładają się na lekkość formy i naturalność w grze. W pracy nad „Upiorem…” artystki wykorzystywały elementy zabawy przy stolikach prób — stąd też w spektaklu pojawiają się momenty improwizacyjne i bezpośredniego zaproszenia widza do wspólnej zabawy.

Twórczynie sięgają po teksty i melodie z dorobku polskiej lekkiej literatury i muzyki, komponując z nich pastiszowe, a jednocześnie literacko wartościowe miniatury. Całość kieruje się ideą: teatr jako odskocznia, terapia dostępna przez śmiech i dystans.

Twórcy:

  • scenariusz: Izabella Tarasiuk–Andrzejewska
  • reżyseria: Anna Biniak i Izabella Tarasiuk–Andrzejewska

Spektakl adresowany jest do widzów szukających rozrywki z inteligentnym zacięciem — dla tych, którzy chcą się roześmiać, ale też zobaczyć, jak powstaje teatralna magia. 🎭

na podstawie: CKiS Tczew.

Autor: krystian